Niyet

07 Şubat 2025

İnsanların kerpiç evlerde yaşadığı, ulaşımın atlarla ve eşeklerle sağlandığı bir dönemde bir adam yaşar. Orada çok insan yaşamadığı için evler de birbirine yakın değildir. Gözün alabildiği yere kadar insanın görmesi mümkündür. Uzaklarda bir yangın olsa dumanların yanı sıra alevler dahi görülebilir. İnsanlar geçimini genellikle çiftçilikle sağlarlar. Hayvancılığı ise kendi mülklerinde(mana olarak yaşamaları ve geçinmeleri için sahip oldukları topraklar ve barınaklar) günlük ihtiyaçlarını karşılamak için icra ederler.

 

 

Adamın biri bir gün tarlasına eşeğiyle çalışmaya giderken yorulur ve toprağa bir kazık çakar. Bu kazığa eşeğinin ipini bağlar ve kendisi yere oturur. Soluklanır ve su içer. Sonrasında yoluna devam eder. Yalnız çaktığı kazığı sökmez. Düşünür ki; kendisi gibi biri eşeğiyle yolculuk ederken yorulur da dinlenmek isterse eşeğini bağlayabilsin.  Yoluna devam edip tarlasına varır ve çalışmaya koyulur.

 

Başka bir adam bir gün köyünden başka bir köye bir akrabasını ziyarete gitmek için yola koyulur. Yanında karısı ve çocuğu da vardır. Gidecekleri köy komşu köy olduğu için yürüyerek giderler. Adam çocuğunu omzuna almış, zorlanmasa dahi çok da kolay bir şekilde yürümeyerek yoluna devam eder. Gözüne bir şey takılır. Yerde çakılmış bir kazık vardır. Düşünür ki; biri buradan yürüyerek geçerken ayağı bu kazığa takılabilir ve düşebilir. Kendisi gibi çocuğu omzundaysa bir de çocuk da zarar görebilir. Bu düşünceyle adam kazığı yerden söker ve bir ağacın dibine atar. Karısı ve çocuğuyla birlikte yol alarak ziyaret edecekleri akrabalarına varırlar.  

 

 

Kazığı çakan adam ve kazığı çakıldığı yerden çıkaran adam… Yapılan eylemler birbirinin tam zıddıdır. Ancak ikisi de iyi yüreklerinin sesini dinlemişlerdir. Tarlada çalışan adamın huzuru ve akrabasını ziyarete giden adamın huzuru yaptıkları şeylerden ileri gelmemektedir. Yaptıkları şey birbirinin tam tersi şeyler olsalar da bunu yaparken ki iyi niyetlerinden gelmektedir.

 

 

“Ameller niyetlere göredir. ”