İçimizdeki Canlı Bombalar

18 Şubat 2025

Sabah kalkarsın. Hava çok sıcaktır. Sıcaklığın göreceli bir kavram olamayacağı kadar çok sıcaktır. Uyandığında nefes almadan düşündüğün ilk şey…

3…2…1…Pat

Kalkar giyinirsin. Kafanda düşünceler yoğunlaşmaya başlar. Cıvadan daha yoğun sıvılar misali, bataklıklar misali, odaklanma gücünü emen bir yoğunluk. Bu yoğunluk içinde kararlar alırsın, bu kararları şah damarından daha yakınına dayandırırsın. Karar aldıktan bir saat sonra…

3…2…1…Pat

Yürümeye başlarsın. Bir sigara yakarsın. Bir esnafın yüzüne gülümseyip selam verirsin. 657’ye tabi diğer kölelere göre daha özgür köleleri kıskanırsın. Ve ruhunu besleyen gerçek özgürlüğü özlemeye başladığını hissedersin. Bu yüzyıla ait hissetmediğin için bunu sık sık hissedersin. Ve en özgür olduğun yer alnın yerde olduğu zamandır. Dua karar değil miydi? Dua karardı.

3…2…1…Pat

Kendini üstün gören, daha zeki gören, asalak efendilerle muhatap olmak zorunda kalırsın. Gerçekten bunun zorunda mısın? “…Allah’ın arzı geniş değil miydi?” 4/97 Geniş. Ama daha o genişliği tadacak aşamaya gelinmedi. O yüzden, susma zamanı. Diğer kölelerden daha fazla beynini kullanmak suretiyle köleliğine başlayabilirsin. Yoksa kapı orada. Güldürme beni. Yak bi tane…

3…2…1…Pat

Akşam olur, yürümeye başlarsın. En fazla ne kadar yürüyebilirim? O halde o kadar yürümeliyim. Tamam. Yolda giderken bir kedinin karşıdan karşıya geçtiğini görürsün. Bir araba hızla gelir, yoldaki kediyi görmez. Kedinin kafasını ezer ve devam eder. Bunu gördüğünde için yanar. Bu dünyada yaşlı insanlardan, bebeklerden ve hayvanlardan daha masum ne var. Ve bunlardan birinin can çekiştiğini görmek elbette ölmekle eş değer. Dünyadaki bütün dertleri içine çekmek gibi… Kediye koşarsın. Kuyruğunu sallayarak can çekişir. Yanına gittiğinde ölmüştür. Yolda paramparça olmasın diye alıp kenara koyarsın. Ama aklından günlerce çıkmaz.

3…2…1…Pat

3…2…1…Pat

3…2…1…Pat